Shefqet Avdush Emini – Gjuha Universale e Ngjyrave në Simpoziumin Ndërkombëtar të Artit në Mersin, Turqi

 

Shefqet Avdush Emini – Gjuha Universale e Ngjyrave në Simpoziumin Ndërkombëtar të Artit në Mersin, Turqi

Nga redaksia kulturore

Në qytetin bregdetar të Mersinit, nën dritën e butë të Mesdheut dhe zhurmën e lehtë të detit që përplaset në breg, një atmosferë e jashtëzakonshme krijuese mbushi hapësirat e simpoziumit ndërkombëtar të artit. Në mesin e shumë artistëve nga vende të ndryshme të botës, që sillnin me vete filozofi të ndryshme të artit bashkëkohor, spikaste figura e piktorit Shefqet Avdush Emini — një emër që tashmë është bërë sinonim i ekspresionizmit abstrakt modern.

Në këtë ngjarje artistike, Emini solli me vete jo vetëm përvojën e dekadave të tëra në art, por edhe shpirtin e një krijuesi që flet me ngjyrë, që rrëfen me ndjesi dhe që ndërton botë të reja nëpërmjet penelit. Fotografia e realizuar gjatë këtij simpoziumi e tregon artistin në një moment meditativ — të përkulur mbi një nga veprat e tij, sikur kërkon të dëgjojë frymën që piktura vetë lëshon. Për Eminin, krijimi nuk është vetëm akt estetik; është proces filozofik, dialog mes njeriut dhe botës, mes shpirtit dhe materies.

Energjia e Ngjyrave dhe Lëvizja e Shpirtit

Në pikturat e realizuara në Mersin, Emini ka eksploruar me guxim fuqinë shpërthyese të ngjyrave. Në njërën nga to, që qëndron në tokë, shpaloset një univers i ndezur me tone të kuqe, të verdhë dhe blu, ku çdo brushë duket si një impuls elektrik që përshkon telajon. Kjo pikturë, që ngjan si një përplasje mes dritës dhe kaosit, flet për lirinë e krijuesit — për atë çast kur arti nuk i bindet më formës, por ndjek instinktin, emocionin e pastër.

Ngjyrat në këtë vepër nuk janë të vendosura për të përshkruar një realitet të dukshëm, por për të krijuar një realitet të ri, emocional. E verdha shpërthen në dritë, e kuqja rrjedh si gjak i gjallë nëpër damarët e telajos, ndërsa e zeza dhe bluja ndërhyjnë si forca që e frenojnë shpërthimin, duke e kthyer në një harmoni dramatike. Kjo është esenca e pikturës së Eminit: kontrasti, tensioni, dialogu i ngjyrave që përplasen për të lindur kuptim.

Peizazhi si Simbol dhe Përjetim i Brendshëm

Në një tjetër pikturë, të cilën artisti e mban në duar, Emini i afrohet më shumë një peizazhi të abstraguar. Ndonëse forma e një ndërtese apo një kulle dallohet mes trazojeve të brushës, gjithçka është e zhytur në një botë të shpërbërë nga ngjyra dhe dritë. Nuk është peizazhi i jashtëm që e intereson artistin, por ai i brendshmi — ajo që ndodh në shpirtin e njeriut përballë hapësirës.

Kjo vepër është një reflektim mbi kujtesën, mbi kalueshmërinë dhe ndjesinë e kohës që tretet në ngjyrë. Horizonti është një vijë e paqëndrueshme, toka dhe qielli shkrijnë kufijtë e tyre, duke e kthyer realitetin në metaforë. Kjo mënyrë e të pikturuarit është tipike për stilin e Eminit: gjithçka është lëvizje, ndryshim, shpërbërje — një mënyrë për të treguar se arti nuk e imiton botën, por e rilind atë.

Dialogu me Artistët e Tjerë dhe Fryma Ndërkombëtare

Simpoziumi në Mersin nuk ishte vetëm një vend ekspozimi, por një laborator i hapur mendimesh, ku artistët komunikonin me njëri-tjetrin përtej kufijve gjuhësorë. Shefqet Avdush Emini, me personalitetin e tij të qetë dhe praninë e thellë, ishte një figurë që tërhiqte respekt dhe vëmendje. Të gjithë e shikonin si një mjeshtër që e njeh fuqinë e heshtjes në art, si një njeri që e trajton pikturën jo si dekor, por si akt ekzistencial.

Në tavolinën e tij, ngjyrat ishin të përziera si shpirtrat e kombeve që ishin mbledhur aty — Turqia, Polonia, Franca, Egjipti, Kosova, Holanda, Sllovakia... Emini ndërtonte ura përmes artit, duke treguar se ekspresionizmi abstrakt është një gjuhë që nuk ka nevojë për përkthim. Çdo vizatim i tij është një rrëfim i përbashkët njerëzor, një dëshmi e përvojës universale të ndjenjës.

Filozofia e Krijimit dhe Arti si Meditim

Në zemër të artit të Shefqet Avdush Eminit qëndron ideja se çdo pikturë është një proces shpirtëror. Ai nuk kërkon të riprodhojë botën, por të ndiejë energjinë e saj dhe ta kthejë në imazh. Puna e tij në Mersin është dëshmi e një arti që lind nga meditimi dhe përkushtimi, nga një dialog i vazhdueshëm mes shpirtit dhe telajos.

Duke e parë nga afër, mund të ndjesh ritmin e punës së tij — brushë pas brushe, goditje pas goditjeje, sikur çdo lëvizje të jetë një frymëmarrje. Në fund, rezultati nuk është vetëm një kompozim ngjyrash, por një shpërfaqje e shpirtit njerëzor në formën më të pastër të tij.

Trashëgimia dhe Mesazhi

Me pjesëmarrjen e tij në simpoziumin ndërkombëtar në Mersin, Emini edhe njëherë dëshmoi se arti i tij nuk njeh kufij. Ai është një artist që i përket botës, një krijues që bart në telajo historinë e dhimbjes, të dashurisë dhe të shpresës njerëzore.

Pikturat e tij të Mersinit janë si fragmente të një poezie vizuale — spontane, të thella dhe të ngarkuara me emocione. Ato nuk flasin me fjalë, por me ritëm, dritë dhe ngjyrë. Emini vazhdon të mbetet një nga zërat më të fuqishëm të artit bashkëkohor evropian, një piktor që e kthen çdo ekspozitë në një rrëfim mbi njeriun dhe ekzistencën.

English Version
Shefqet Avdush Emini – The Universal Language of Colors at the International Art Symposium in Mersin, Turkey

By the cultural editorial board

In the coastal city of Mersin, under the gentle Mediterranean light and the soft murmur of the sea, a remarkable creative atmosphere filled the spaces of the International Art Symposium. Among many artists from different countries of the world — each bringing their own artistic philosophies — stood the eminent figure of Shefqet Avdush Emini, a name long recognized as synonymous with modern abstract expressionism.

In this international gathering, Emini brought not only decades of experience but also the spirit of an artist who speaks through color, narrates through emotion, and constructs new worlds through his brush. The photograph taken during the symposium captures the artist in a moment of contemplation — leaning over one of his canvases, as if listening to the breath emanating from within the painting itself. For Emini, creation is not merely an aesthetic act; it is a philosophical process, a dialogue between man and the world, between spirit and matter.

The Energy of Colors and the Movement of the Soul

In the paintings created in Mersin, Emini fearlessly explored the explosive power of color. One of his works, seen laid on the ground, reveals a universe ignited with red, yellow, and blue tones — each brushstroke vibrating with an electric impulse. This painting, resembling a clash between light and chaos, speaks of the artist’s freedom — that moment when art no longer obeys form but follows pure emotion and instinct.

The colors here are not meant to depict a visible reality, but to create a new emotional reality. Yellow bursts into light, red flows like living blood through the veins of the canvas, while black and blue intervene like opposing forces to balance the explosion — turning it into dramatic harmony. This is the essence of Emini’s art: contrast, tension, the dialogue of colors that collide to give birth to meaning.

Landscape as Symbol and Inner Experience

In another painting, which Emini holds in his hands, he approaches a more abstract form of landscape. Though one can discern the outline of a structure or a tower amidst the energetic brushstrokes, everything is dissolved into color and light. It is not the external landscape that interests the artist, but the inner landscape — what happens in the soul when confronted with space.

This work is a reflection on memory, transience, and the sensation of time melting into color. The horizon becomes unstable; earth and sky merge, transforming reality into metaphor. This manner of painting is quintessentially Emini: everything is movement, change, disintegration — a way of saying that art does not imitate the world but rebirths it.

Dialogue and the Spirit of Internationalism

The symposium in Mersin was more than an exhibition space — it was an open laboratory of ideas, where artists communicated beyond linguistic barriers. Shefqet Avdush Emini, with his calm presence and profound demeanor, stood as a figure of quiet mastery — an artist who understands the power of silence in art, who treats painting not as decoration but as an existential act.

On his table, the colors blended like the spirits of the nations gathered there — Turkey, Poland, France, Egypt, Kosovo, the Netherlands, Slovakia... Emini built bridges through art, demonstrating that abstract expressionism is a language that needs no translation. Every stroke of his brush tells a shared human story, a testimony of universal emotion.

The Philosophy of Creation and Art as Meditation

At the heart of Emini’s art lies the belief that every painting is a spiritual process. He does not seek to reproduce the world but to feel its energy and transform it into image. His work in Mersin stands as evidence of an art born from meditation and devotion — a continuous dialogue between the soul and the canvas.

Watching him paint, one senses the rhythm of his work — stroke after stroke, as if every movement were a breath. The result is not merely a visual composition but an unveiling of the human spirit in its purest form.

Legacy and Message

Through his participation in the International Symposium in Mersin, Emini once again proved that his art knows no borders. He is an artist who belongs to the world — a creator who carries within his canvases the story of human pain, love, and hope.

His paintings from Mersin are like fragments of visual poetry — spontaneous, profound, and emotionally charged. They do not speak in words but in rhythm, light, and color. Emini continues to stand among the most powerful voices of contemporary European art — a painter who transforms every exhibition into a profound reflection on humanity and existence.


Nederlandse Versie
Shefqet Avdush Emini – De Universele Taal van Kleuren op het Internationale Kunstsymposium in Mersin, Turkije

Door de culturele redactie

In de kuststad Mersin, onder het zachte licht van de Middellandse Zee en het geruis van de golven, vulde een bijzondere creatieve sfeer de ruimtes van het internationale kunstsymposium. Tussen vele kunstenaars uit verschillende landen van de wereld — elk met hun eigen artistieke filosofie — viel de figuur van Shefqet Avdush Emini meteen op, een naam die al lang synoniem is geworden met het moderne abstract expressionisme.

Tijdens dit symposium bracht Emini niet alleen zijn jarenlange ervaring mee, maar ook de geest van een kunstenaar die spreekt met kleur, vertelt met emotie en nieuwe werelden schept met zijn penseel. De foto, genomen tijdens het evenement, toont de kunstenaar in een moment van overdenking — gebogen over een van zijn schilderijen, alsof hij luistert naar de adem die uit het doek zelf komt. Voor Emini is creëren geen esthetische handeling, maar een filosofisch proces, een dialoog tussen mens en wereld, tussen geest en materie.

De Energie van Kleuren en de Beweging van de Ziel

In de werken die hij in Mersin maakte, verkent Emini met durf de explosieve kracht van kleur. Een van zijn schilderijen, liggend op de grond, onthult een universum vol rood, geel en blauw — elke penseelstreek trilt als een elektrische impuls. Dit schilderij, dat lijkt op een botsing tussen licht en chaos, spreekt over de vrijheid van de kunstenaar — het moment waarop kunst niet langer gehoorzaamt aan vorm, maar zich overgeeft aan puur instinct en emotie.

De kleuren zijn hier niet bedoeld om een zichtbare werkelijkheid weer te geven, maar om een nieuwe emotionele realiteit te scheppen. Het geel barst open als licht, het rood stroomt als levend bloed door de aderen van het doek, terwijl zwart en blauw tussenkomen als krachten die de explosie in balans brengen — een dramatische harmonie. Dit is de essentie van Emini’s kunst: contrast, spanning, en de dialoog van kleuren die botsen om betekenis te creëren.

Landschap als Symbool en Innerlijke Beleving

In een ander schilderij, dat Emini in zijn handen houdt, nadert hij een meer abstracte vorm van landschap. Hoewel men de contouren van een gebouw of toren kan onderscheiden tussen de energieke penseelstreken, lost alles op in kleur en licht. Het is niet het uiterlijke landschap dat de kunstenaar interesseert, maar het innerlijke landschap — wat zich in de ziel afspeelt wanneer zij wordt geconfronteerd met ruimte.

Dit werk is een reflectie over herinnering, vergankelijkheid en het gevoel van tijd die oplost in kleur. De horizon wordt instabiel, aarde en lucht versmelten, en de werkelijkheid verandert in een metafoor. Deze manier van schilderen is typisch voor Emini: alles is beweging, verandering, ontbinding — een manier om te zeggen dat kunst de wereld niet imiteert, maar opnieuw schept.

Dialoog en de Internationale Geest

Het symposium in Mersin was meer dan een tentoonstellingsruimte — het was een open laboratorium van ideeën, waar kunstenaars met elkaar communiceerden voorbij de grenzen van taal. Shefqet Avdush Emini, met zijn rustige uitstraling en diepe aanwezigheid, stond daar als een figuur van stille meesterschap — een kunstenaar die de kracht van stilte in de kunst begrijpt en schilderen behandelt als een existentieel gebaar.

Op zijn tafel mengden de kleuren zich als de zielen van de landen die daar bijeenkwamen — Turkije, Polen, Frankrijk, Egypte, Kosovo, Nederland, Slowakije... Emini bouwde bruggen door middel van kunst en toonde dat abstract expressionisme een taal is die geen vertaling nodig heeft. Elke penseelstreek van hem vertelt een gedeeld menselijk verhaal, een getuigenis van universele emotie.

De Filosofie van het Scheppen en Kunst als Meditatie

In de kern van Emini’s kunst ligt het geloof dat elk schilderij een spiritueel proces is. Hij probeert de wereld niet te reproduceren, maar haar energie te voelen en in beeld om te zetten. Zijn werk in Mersin is een bewijs van kunst die geboren wordt uit meditatie en toewijding — een voortdurende dialoog tussen ziel en doek.

Wie hem aan het werk ziet, voelt het ritme van zijn penseel — streek na streek, alsof elke beweging een ademhaling is. Het resultaat is niet zomaar een visuele compositie, maar een openbaring van de menselijke geest in zijn puurste vorm.

Erfenis en Boodschap

Met zijn deelname aan het internationale symposium in Mersin bewees Emini opnieuw dat zijn kunst geen grenzen kent. Hij is een kunstenaar die tot de wereld behoort — een schepper die in zijn doeken de verhalen van menselijke pijn, liefde en hoop meedraagt.

Zijn schilderijen uit Mersin zijn als fragmenten van een visuele poëzie — spontaan, diep en emotioneel geladen. Ze spreken niet met woorden, maar met ritme, licht en kleur. Emini blijft een van de krachtigste stemmen binnen de hedendaagse Europese kunst — een schilder die elke tentoonstelling verandert in een diepe reflectie over menselijkheid en bestaan.